🥏 Koszty Handlowe W Wariancie Kalkulacyjnym

Koszty wytworzenia sprzedanych wyrobów 40 000 Produkcja podstawowa 2 000 Koszty from EDU 1002 at St. John's University

Czytaj także: Ceny transferowe: nowe terminy i stare obowiązki Zgodnie z polskimi przepisami w zakresie cen transferowych oraz Wytycznymi OECD, podmioty realizujące transakcje ze spółkami powiązanymi mogą korzystać z pięciu metod ustalania i weryfikacji cen transferowych. Są to metody: - porównywalnej ceny niekontrolowanej (PCN), - koszt plus, - marży transakcyjnej netto (TNMM), - ceny odprzedaży, - podziału zysku. Polskie przepisy, zarówno obowiązujące do 31 grudnia 2018 r., jak i te, które zaczną obowiązywać od 1 stycznia 2019 r., nie obligują podatników do korzystania z ww. metod oraz nie wskazują na ich hierarchię. Natomiast od przyszłego roku przepisy będą wprost dopuszczać stosowanie innych metod, takich jak tzw. szósta metoda (np. techniki wyceny), jeśli odpowiadają one bardziej przedmiotowi i specyfice transakcji. Konieczna jest weryfikacja Podatnik może stosować inną metodę do ustalenia ceny w transakcji, a inną do weryfikacji jej rynkowości poprzez analizę danych porównawczych, co nierzadko ma miejsce w praktyce biznesowej. Rynkowy charakter transakcji weryfikuje się często poprzez porównanie wybranego wskaźnika (np. marży operacyjnej netto) osiąganego przez spółkę na transakcji i porównanie tak skalkulowanego wskaźnika z wynikami analizy porównawczej. Zgodnie z przepisami, które będą obowiązywać od 1 stycznia 2019 r., w informacji o cenach transferowych (która będzie składana przez podatnika corocznie w miejsce uproszczonego sprawozdania CIT-TP) podatnik będzie zobowiązany przedstawić zarówno wyniki analizy porównawczej, jak i swój wynik na transakcji. Przykład Spółka wynajmuje powierzchnię podmiotowi powiązanemu. Wynagrodzenie zostało ustalone w formie ryczałtu w wysokości 100 zł za m2 powierzchni. Do określenia wynagrodzenia nie została więc wykorzystana żadna ze wskazanych pięciu metod cen transferowych. Natomiast w celu weryfikacji, czy wynagrodzenie zostało ustalone na poziomie rynkowym, spółka przeprowadziła analizę porównawczą w wariancie zewnętrznym, w ramach której metodą marży transakcyjnej netto zweryfikowała rentowność niezależnych podmiotów świadczących usługi najmu. Następnie spółka skalkulowała rentowność osiąganą na transakcji wynajmu powierzchni podmiotowi powiązanemu, biorąc pod uwagę przychody w postaci ryczałtowego czynszu oraz koszty ponoszone w związku z wynajmem. Tak skalkulowaną rentowność spółka porównała z wynikami analizy porównawczej w celu określenia, czy wynagrodzenie zostało ustalone na poziomie rynkowym. Pomimo braku obowiązku korzystania z pięciu wskazanych metod, podatnicy często wykorzystują jedną z nich do ustalenia cen w transakcjach z podmiotami powiązanymi. Jeżeli na skutek kontroli podatkowej ceny transferowe stosowane przez podatnika zostaną uznane za nierynkowe, to organy podatkowe przeprowadzają doszacowanie dochodu podatnika. Wówczas, jeżeli podatnik zastosuje jedną z pięciu metod, to metoda ta, gdy jest odpowiednia, będzie również musiała zostać zastosowana w pierwszej kolejności przez organy podatkowe. Ponadto, zgodnie z przepisami mającymi obowiązywać od 1 stycznia 2019 r., w przypadku wyboru innej metody niż wskazana w ustawie, podatnik musi uzasadnić, że żadna z metod wskazanych w przepisach nie może być zastosowana. Dlatego w artykule przedstawiamy praktyczne aspekty stosowania wskazanych przez ustawodawcę pięciu metod. Przykład Techniki wyceny (tzw. szósta metoda) są często stosowane w branży budowlanej przy zbyciu nieruchomości. Trudno jest znaleźć dane porównawcze dotyczące specyficznych nieruchomości. Różnią się one bowiem przeznaczeniem, lokalizacją, wykończeniem. Każdy z tych czynników może mieć istotny wpływ na cenę. Dlatego w celu określenia ceny nieruchomości najczęściej stosuje się wyceny niezależnych ekspertów. Innym przykładem tzw. szóstej metody jest kalkulacja wynagrodzenia w sposób typowy dla branży przetwórstwa ropy naftowej i gazu. Wynagrodzenie często ustalane jest w tych branżach na podstawie notowań giełdowych produktów podstawowych, a następnie korygowane o koszty transportu czy inne czynniki. Chociaż wyceny takie stosowane są przez podatników od wielu lat, to jednak na gruncie przepisów obowiązujących do 31 stycznia 2018 r. podatnicy nie mieli pewności, że wyceny takie zostaną zaakceptowane przez organy podatkowe. Dlatego wprowadzenie możliwości stosowania tych wycen do przepisów należy ocenić pozytywnie. Metoda PCN Metodą najlepiej oddającą istotę zasady rynkowej tzw. arm's length oraz preferowaną przez organy podatkowe jest metoda porównywalnej ceny niekontrolowanej. Polega ona na porównaniu cen lub marż ustalonych między podmiotami powiązanymi z cenami lub marżami stosowanymi: - przez ten podmiot z podmiotem niepowiązanym w porównywalnych transakcjach (porównanie wewnętrzne) albo - przez podmioty niezależne w porównywalnych transakcjach (porównanie zewnętrzne). Żeby porównać „jabłko do jabłka" Przy zastosowaniu metody PCN należy dobrze określić cechy przedmiotu transakcji. Na cenę przedmiotu transakcji (produktu lub usługi) na rynku mają bowiem wpływ jego cechy takie jak wygląd, przeznaczenie, jakość, a w przypadku usług - ich zakres (jak zostało wskazane w przepisach). Porównywalność transakcji występuje tylko wtedy, gdy przedmiot transakcji jest taki sam. A gdy różnice w przedmiocie są nieznaczne, a jednocześnie możliwe do oszacowania i zniwelowania poprzez zastosowanie odpowiednich korekt, podatnik może przeprowadzić takie korekty. Konieczne jest jednak wskazanie, jak dana różnica wpływa na cenę transakcji. Przykład Jeśli podmiot sprzedaje spółce zależnej samochody luksusowych marek, a podmiotom niezależnym samochody marek pospolitych, to transakcji tych nie można określić jako porównywalne. Natomiast gdy podmiot sprzedaje na rzecz spółki zależnej oraz podmiotów niezależnych ten sam model samochodów, a różnice występują w wyposażeniu poszczególnych egzemplarzy, wówczas, jeśli poszczególne elementy wyposażenia można wycenić, to możliwe jest dokonanie odpowiedniej korekty. Wolumen ma znaczenie Kolejną praktyczną kwestią, o której często podatnicy zapominają przy stosowaniu metody porównywalnej ceny niekontrolowanej, to wolumen transakcji. Zgodnie z punktem Wytycznych OECD, transakcje wyceniane metodą PCN powinny mieć porównywalny wolumen. W praktyce, wartość wolumenu transakcji handlowych (w szczególności transakcji towarowych) wiąże się bezpośrednio z poziomem stosowanych cen jednostkowych i wpływa na politykę rabatową. Dlatego, co do zasady, im większy wolumen, tym ceny jednostkowe są niższe. Przykład W przypadku, gdy podmiot świadczy usługi magazynowe w 90 proc. na rzecz podmiotów powiązanych, a w 10 proc. na rzecz podmiotów niepowiązanych, to często niewłaściwe jest porównanie tych transakcji. Ceny dla podmiotów powiązanych mogą zawierać rabaty ze względu na wyższą skalę i być odpowiednio niższe. Dane liczbowe są ważne W przypadku transakcji, dla których metoda PCN została wskazana jako metoda ustalania czy weryfikacji cen w transakcjach z podmiotem powiązanym, podatnik może spodziewać się tego, że w trakcie ewentualnej kontroli podatkowej w zakresie cen transferowych zostanie poproszony przez organy podatkowe o dostarczenie danych liczbowych pozwalających na porównanie cen lub marż stosowanych w transakcjach pomiędzy podmiotami niezależnymi z cenami lub marżami stosowanymi w ramach grupy. Ponadto, podatnicy, którzy byli zobowiązani do złożenia sprawozdania CIT-TP, w jednej z kolumn musieli wskazać, czy dana transakcja realizowana była wyłącznie z podmiotem powiązanym. W związku z tym, jeżeli podatnik przecząco odpowiedział na to pytanie, to organy podatkowe podczas kontroli mogą poprosić o wskazanie przyczyn niezastosowania metody PCN przy ustalaniu cen. Stąd w przypadku stosowania metody PCN warto przygotować dane liczbowe udowadniające rynkowość cen lub marż stosowanych dla podmiotów powiązanych oraz niezależnych na potrzeby ewentualnej kontroli w zakresie cen transferowych. W przepisach z zakresu cen transferowych nie wskazano jak obszerny powinien być zbiór danych porównawczych. Jednak dobrą praktyką jest wyselekcjonowanie danych o jak największym stopniu porównywalności, natomiast liczebność próby ma znaczenie drugorzędne. Natomiast w sytuacji, gdy dysponujemy wewnętrznymi danymi porównawczymi, jednak po ich analizie okazało się, że niemożliwe jest zastosowanie metody PCN, wówczas warto przygotować argumenty potwierdzające brak możliwości zastosowania tej metody. Ponadto, zgodnie z przepisami, które zaczną obowiązywać od 1 stycznia 2019 r., w ramach analizy porównawczej obowiązkowym etapem będzie weryfikacja, czy możliwe jest zastosowanie metody PCN. Koszt plus... Do metod odkosztowych, wykorzystywanych do ustalenia wynagrodzenia w transakcjach wewnątrzgrupowych oraz weryfikacji jego rynkowego charakteru, zalicza się metodę koszt plus oraz metodę marży transakcyjnej netto. Metoda koszt plus polega na ustaleniu ceny na podstawie bazy kosztowej powiększonej o narzut zysku. ...i metoda marży transakcyjnej netto Z kolei metoda marży transakcyjnej netto polega na określeniu wskaźnika finansowego, odzwierciedlającego relację zysku netto, jaki uzyskuje podmiot powiązany w transakcji kontrolowanej, do odpowiedniej bazy. W obu metodach (jeżeli w metodzie marży transakcyjnej netto wybierzemy wskaźnik oparty o koszty) do bazy kosztowej zalicza się sumę kosztów pośrednich i bezpośrednich, które wiążą się z nabyciem lub wytworzeniem przedmiotu transakcji. Zasadniczą różnicą pomiędzy metodą koszt plus i TNMM jest to, że w metodzie marży transakcyjnej netto w bazie kosztowej znajdują się także koszty ogólnego zarządu, tj. koszty związane z zarządzaniem przedsiębiorstwem jako całością, takie jak koszty zarządu czy utrzymania jednostek organizacyjnych o charakterze ogólnozakładowym. W jaki sposób sprawdzić rynkowość Wysokość wybranego wskaźnika porównywana jest ze wskaźnikiem realizowanym przez inne podmioty niepowiązane, które można uznać za porównywalne. Aby zweryfikować ceny transferowe metodą koszt plus, podmioty wyselekcjonowane jako porównywalne powinny prowadzić księgi rachunkowe w wariancie kalkulacyjnym i ewidencjonować koszty w układzie rodzajowym, co umożliwia wyłączenie kosztów ogólnego zarządu z bazy kosztowej. Jednak z uwagi na to, że niewiele podmiotów prezentuje dane finansowe w wariancie kalkulacyjnym, przy weryfikacji cen transferowych powszechnie stosowaną metodą jest metoda marży transakcyjnej netto. Dane finansowe podmiotów, które pochodzą ze specjalistycznych baz danych, najczęściej nie pozwalają bowiem na wyodrębnienie kosztów ogólnego zarządu. Metoda koszt plus często w praktyce wykorzystywana jest do ustalenia wynagrodzenia w transakcjach wewnątrzgrupowych, którego rynkowość jest następnie weryfikowana przy użyciu metody marży transakcyjnej netto. Dlatego bardzo istotne jest, aby pamiętać o alokowaniu części kosztów ogólnego zarządu do bazy kosztowej, jeżeli porównujemy wyniki analizy porównawczej, przeprowadzonej przy użyciu metody marży transakcyjnej netto, ze wskaźnikami stosowanymi w grupie. Ważne jest, aby z wynikiem analizy porównawczej porównać nie tyle wysokość stosowanego narzutu, co wskaźnik skalkulowany na podstawie analogicznej bazy kosztowej, tj. uwzględniającej koszty ogólnego zarządu. Do wyników analizy porównawczej przy wykorzystaniu metody TNMM porównujemy, co do zasady, nie wskaźnik dodawany do bazy kosztowej czy rentowność podatnika na całej jego działalności, ale jedynie wskaźnik skalkulowany na analizowanej transakcji. Natomiast przy weryfikacji metodą koszt plus porównuje się wskaźnik dodawany do bazy kosztowej. Koszty ogólnego zarządu najczęściej alokuje się przy wykorzystaniu klucza przychodowego, jednak nie zawsze będzie to właściwy klucz alokacji. Dlatego każdorazowo należy ocenić specyfikę transakcji w celu wyboru najodpowiedniejszego klucza. Wyznaczony w ramach analizy wskaźnik podatnik powinien porównać ze swoją rentownością (lub kontrahenta powiązanego, w zależności od wyboru strony testowanej) osiąganą wyłącznie w konkretnej transakcji realizowanej z podmiotem powiązanym. Ważne jest, aby rentowność odnieść do tej samej bazy. Przykład Spółka sprzedaje garnki i porcelanę oraz świadczy usługi zdobienia porcelany na rzecz podmiotów powiązanych. Transakcje sprzedaży garnków oraz porcelany zostały uznane za jednorodne zgodnie z przepisami o cenach transferowych, a cena została zweryfikowana w ramach jednej analizy porównawczej. W celu ustalenia ceny garnków i porcelany wykorzystano metodę koszt plus, przy czym do bazy kosztowej w przypadku garnków dodawany jest narzut w wysokości 8 proc., a w przypadku porcelany w wysokości 12 proc. Natomiast do przeprowadzenia analizy porównawczej wykorzystano marżę transakcyjną netto. Chociaż właściwszą metodą weryfikacji wydawałaby się metoda koszt plus, to jednak dane zewnętrzne umożliwiające weryfikację tą metodą nie były dla spółki dostępne. W konsekwencji, wyniki analizy porównawczej stanowią wskaźniki rentowności podmiotów niezależnych kalkulowane na podstawie bazy kosztowej uwzględniającej koszty ogólnego zarządu. Dlatego, w celu porównania wyników transakcji z wynikami analizy porównawczej, należy skalkulować rentowność łącznie dla sprzedaży garnków oraz porcelany. Cena odprzedaży Metoda ceny odprzedaży polega na kalkulacji ceny zakupu towaru lub usługi od podmiotu powiązanego poprzez obniżenie o marżę ceny sprzedaży tego towaru lub tej usługi podmiotowi niepowiązanemu. Marża ta powinna zapewnić podmiotowi dokonującemu sprzedaży do podmiotu niepowiązanego pokrycie kosztów związanych z tą sprzedażą oraz osiągnięcie odpowiedniego poziomu zysku. Metoda ta może być stosowana jedynie w sytuacji, gdy podmiot nabywa od podmiotu powiązanego towar lub usługę, którą następnie odprzedaje podmiotom niepowiązanym. Istotne jest, aby pośrednik nie powiększał wartości towaru, a otoczenie ekonomiczne transakcji było stabilne. Jednak podobnie jak w przypadku metody koszt plus, trudno jest zweryfikować ceny transferowe przy wykorzystaniu tej metody. W praktyce z zakresu cen transferowych w takim przypadku najczęściej przechodzi się do weryfikacji przy wykorzystaniu opisanej wcześniej metody marży transakcyjnej netto. Podział zysków Metoda podziału zysków polega na określeniu łącznych zysków, jakie w związku z daną transakcją lub transakcjami osiągnęły podmioty powiązane, oraz przeprowadzeniu odpowiedniego podziału tych zysków pomiędzy strony transakcji. Jest to najbardziej skomplikowana metoda, która znajdzie zastosowanie w niewielu przypadkach. Ustalenie cen tą metodą jest możliwe wówczas, gdy wkład każdej ze stron transakcji jest podobny i nie jest możliwe określenie, który z podmiotów pełni funkcje prostsze, które łatwiej wycenić. Metoda ta znajdzie więc zastosowanie do transakcji, które mają charakter zintegrowany, a rozdzielenie profili funkcjonalnych podmiotów realizujących transakcję jest niemożliwe. Ocena możliwości zastosowania tej metody charakteryzuje się dużym subiektywizmem. Analiza podziału zysków dotyczy obu stron transakcji, przy uwzględnieniu wszelkich angażowanych funkcji i aktywów. ? Podstawa prawna: ustawa z 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jedn. DzU z 2018 r., poz. 395 ze zm.) art. 25 i art. 25a ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz rozdział 4b tej ustawy, który wejdzie w życie 1 stycznia 2019 r. (tekst jedn. DzU z 2018 r. poz. 1509 ze zm.) art. 9a i art. 11 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych oraz rozdział 1a tej ustawy, który wejdzie w życie 1 stycznia 2019 r. (tekst jedn. DzU z 2018 r. poz. 1036 ze zm.) rozporządzenie ministra rozwoju i finansów z 12 września 2017 r. w sprawie informacji zawartych w dokumentacji podatkowej w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych (DzU z 2017 r. Wytyczne OECD w sprawie cen transferowych dla przedsiębiorstw międzynarodowych oraz administracji podatkowych (OECD Transfer pricing guidelines for multinational enterprises and tax administrations, 2017) Ewa Dziedzic jest starszym konsultantem w Zespole Cen Transferowych w MDDP Ewa Tomczyk starszy konsultant w Zespole Cen Transferowych w MDDP Temat metod cen transferowych doczekał się wielu teoretycznych publikacji, jednak mimo to podatnicy napotykają wiele praktycznych trudności podczas ich stosowania. Być może częściowo się to zmieni, gdyż nowe przepisy w zakresie cen transferowych uprościły i doprecyzowały definicje poszczególnych metod, w szczególności wskazały, w jakim przypadku dana metoda może być stosowana. Podmioty zobowiązane do przeprowadzenia analizy porównawczej powinny pamiętać o tym, że metoda stosowana w niej nie zawsze będzie taka sama jak metoda ustalenia ceny transferowej. Dlatego należy uwzględnić różnice przy porównywaniu wyników transakcji z wynikami analizy porównawczej. Ponadto, podatnicy powinni mieć na uwadze, że informacje złożone w ramach sprawozdania CIT-TP będą podlegały weryfikacji organów. Przykładowo, jeśli podmiot wskazał w formularzu, że realizuje określone transakcje również z podmiotami niepowiązanymi, to może liczyć się z dodatkowymi pytaniami organów o powód niezastosowania metody PCN. W takiej sytuacji warto przygotować argumenty potwierdzające brak możliwości zastosowania tej metody. Natomiast w informacji o cenach transferowych (TP-R), która od 1 stycznia 2019 r. zastąpi formularz CIT-TP, konieczne będzie wskazanie zarówno metody ustalenia ceny transferowej, jak i metody weryfikacji jej rynkowego charakteru. W celu uniknięcia najczęściej popełnianych błędów, warto dokładnie przeanalizować sposób, w jaki są ustalane ceny transferowe i przygotować się na pytania w zakresie metody ustalania i weryfikacji cen w przypadku kontroli podatkowej. Ewidencja księgowa na przykładach liczbowych. Środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne. Aktualnie jesteś: Koszty działalności usługowej rozliczane wyłącznie na kontach zespołu 4. Gazeta Podatkowa nr 39 (1393) z dnia 15.05.2017. Ewidencja kosztów działalności operacyjnej tylko w zespole 4 jest najprostszym sposobem Koszty działalności podstawowej-bilansowe czy wynikowe? Autor Wiadomość Wiek: 52 Dołączył: 01 Sty 1970Posty: Wysłany: Pon 15 Sty, 2018 00:08 Koszty działalności podstawowej-bilansowe czy wynikowe? Witam, chciałem zapytać jak to jest z tym kontem bo podobno jest ono wynikowe i jako jedyne po poprawnym przeksięgowaniu może wykazywać saldo WN produkcja w toku ale z kolei w zadaniach spotyka się polecenie traktowania tego konta jako bilansowe a nie wynikowe więc jak to jest i od czego to zależy? Czy koszty czy koszty działalności odlicza się przy obliczaniu podatku czy nie? Pozdrawiam Konst Dołączyła: 15 Sty 2018Posty: 1 Wysłany: Pon 15 Sty, 2018 09:32 koszty działalności podstawowej, to konto bilansowo-aktywne, natomiast jeżeli w zadaniu występuje produkcja w toku wówczas to konto zachowuje się jak wynikowo - kosztowe Wiek: 52 Dołączył: 01 Sty 1970Posty: Wysłany: Pon 15 Sty, 2018 19:12 Jeszcze chciałem zapytać jak mamy księgowanie np wynagrodzeń w koszty działalności podstawowej to odlicza się je od podstawy opodatkowania? Gość Wysłany: Pon 15 Sty, 2018 19:19 koszty działalności podstawowej to konto bilansowe. w żadnym z wariantów obliczania wyniku finansowego (ani w wariancie porównawczym ani w kalkulacyjnym) NIE ujmuje się obrotów tego konta. Jeśli produkcja niezakończona nie występuje, to jego obroty przeksięgowuje się na "Wyroby gotowe" albo na "Rozliczenie kosztów działalności" (przyjęcie wyrobów gotowych z produkcji do magazynu). Jeśli produkcja niezakończona występuje, to saldo tego konta wchodzi do bilansu (AO-zapasy). [ Dodano: Pon 15 Sty, 2018 19:20 ] wynagrodzenia w takim wypadku zwiększają wartość produkcji, a co za tym idzie, wyrobów gotowych, ale nie wyniku finansowego (obliczania podatku) Wiek: 52 Dołączył: 01 Sty 1970Posty: Wysłany: Pon 15 Sty, 2018 20:45 Czyli jak mamy np księgowanie 501 231 (rozrachunki z tyt wyn.) to nie odliczamy tego od podstawy? A czy jak mamy np 404(wynagrodzenia) i 231 to odliczamy czy nie ? Ciekawa Imiê: Ciekawa Typ szko³y: fajny Profil szko³y: ciekawy Do³±czy³: dawno Posty: 99 Sk±d: daleko Wysłany: Testy teoretyczne CZERWIEC 2014 z rozwi±zaniami s± na stronie - sprawdz swój wynik egzaminu Arkusze praktyczne i przyk³adowe rozwi±zania zadañ s± na stronie Gość Wysłany: Pon 15 Sty, 2018 22:01 sebajarosz1998 napisał/a: Czyli jak mamy np księgowanie 501 231 (rozrachunki z tyt wyn.) to nie odliczamy tego od podstawy? A czy jak mamy np 404(wynagrodzenia) i 231 to odliczamy czy nie ? Pierwsze księgowanie występuje w wariancie kalkulacyjnym RZiS (księgowania tylko w zespole 5). Powoduje to zwiększenie obrotów Dt (Wn) na 501, czyli zwiększa się wartość produkcji w toku, zatem nie odliczamy tego od podstawy opodatkowania. Tak samo będzie w drugim przypadku (księgowanie w zespole 4, wariant porównawczy). Oto schematy obliczania podstawy metoda statystyczna: WARIANT KALKULACYJNY 1. Przedsiębiorstwo produkcyjne/usługowe: +przychody ze sprzedaży produktów -/+ zmiana stanu produktów - koszty zespołu 4 (układu rodzajowego) =wynik ze sprzedaży +ppo -pko =wynik z działalności operacyjnej +pf -kf =wynik finansowy brutto (podstawa opodatkowania) 2. Hurtownia: +przychody ze sprzedaży towarów -wstwcz - zespol 4 (dalej to samo) Wariant kalkulacyjny 1. PP/PU Przychody ze sprzedaży produktów -kswg -koz -ks (dalej to co wyżej) 2. Hurtownia Przychody ze sprzedaży towarów -wstwcz -koszty handlowe - koz (dalej to samo) W razie pytań, pisz ;) [ Dodano: Pon 15 Sty, 2018 22:04 ] Zatem księgując wynagrodzenia 404/231 w wariancie porównawczym przeksięgowujesz układ rodzajowy na wynik finansowy i wtedy zmniejsza to podstawę opodatkowania, ale nigdy 501 jej nie koryguje w żaden sposób. Wiek: 52 Dołączył: 01 Sty 1970Posty: Wysłany: Pon 15 Sty, 2018 22:09 Czyli podsumowując konto Koszty działalności jest kontem bilansowym. Jeżeli mamy hurtownie to zaliczamy koszty układu rodzajowego do KUP a jeżeli produkcyjna to Koszty ogólnego zarządu, koszty sprzedaży? Kosztów działalności nie dodajemy do KUP a reszte kont zespołu 5 już tak? A może chodzi o to że konta zespołu 4 zaliczamy do KUP jak jest wariant porównawczy a konta zespołu 5 jak jest kalkulacyjny ? Wiesz może jak w rewizorze zrobić Rachunek zysków i strat jeżeli mamy zmianę stanu produktów? Gość Wysłany: Wto 16 Sty, 2018 07:36 sebajarosz1998 napisał/a: Czyli podsumowując konto Koszty działalności jest kontem bilansowym. Jeżeli mamy hurtownie to zaliczamy koszty układu rodzajowego do KUP a jeżeli produkcyjna to Koszty ogólnego zarządu, koszty sprzedaży? Kosztów działalności nie dodajemy do KUP a reszte kont zespołu 5 już tak? A może chodzi o to że konta zespołu 4 zaliczamy do KUP jak jest wariant porównawczy a konta zespołu 5 jak jest kalkulacyjny ? Wiesz może jak w rewizorze zrobić Rachunek zysków i strat jeżeli mamy zmianę stanu produktów? "A może chodzi o to że konta zespołu 4 zaliczamy do KUP jak jest wariant porównawczy a konta zespołu 5 jak jest kalkulacyjny ?" Dokładnie tak. To, co napisałeś wyżej nie jest prawdą. Przeanalizuj dokładnie schemat, który Ci rozpisałam. Jak wariant porównawczy, to TYLKO konta zespołu 4, a jak kalkulacyjny, to TYLKO konta zespołu 5 bez 501, które jest wyjątkiem - kontem bilansowym, a zatem nie zalicza się go do wyniku finansowego (RZiS). Jeśli masz zmianę stanu produktów, to w rewizorze, definiując RZiS w wariancie porównawczym w przedsiębiorstwie produkcyjnym, pojawi Ci sie pod przychodami ze sprzedaży "zmiana stanu produktów i tam definiujesz saldo konta "Rozliczenie kosztów". Wcześniej na to konto musisz przeksięgować obroty konta koszt własny sprzedanych wyrobow gotowych (na którym zostały ujęte koszty ogólnego zarządu i koszty sprzedaży). W wyniku tego przeksięgowania na koncie rozliczenie kosztów powstanie różnica - Wn zmniejszenie stanu produktów, ma - zwiększenie stanu produktów. Wiek: 52 Dołączył: 01 Sty 1970Posty: Wysłany: Wto 16 Sty, 2018 09:47 Ok to teraz już rozumiem a miałem jeszcze taki przypadek ze była jednostka usługowa z wariantem 5 i zauważyłem ze brało się koszty 501 (koszty działalności podstawowej usług)przy zaliczaniu do KUP,dlaczego? Jeżeli chodzi o to przeksięgowanie kosztów sprzedaży i ogólnego trzeba je zrobić poprzez PK na koszt sprzedanych tak? Gość Wysłany: Wto 16 Sty, 2018 10:59 sebajarosz1998 napisał/a: Ok to teraz już rozumiem a miałem jeszcze taki przypadek ze była jednostka usługowa z wariantem 5 i zauważyłem ze brało się koszty 501 (koszty działalności podstawowej usług)przy zaliczaniu do KUP,dlaczego? Jeżeli chodzi o to przeksięgowanie kosztów sprzedaży i ogólnego trzeba je zrobić poprzez PK na koszt sprzedanych tak? W przedsiębiorstwie usługowym kdp zazwyczaj przeksiegowuje sie na koszt sprzedanych usług, a obroty tego konta zmniejszają podstawę opodatkowania. Jesli takiego przeksięgowania nie ma w usługach, a wszystkie usługi zostały zakończone, to wtedy głównym kontem kosztów jest wlasni kdp. Ale to bardzo rzadki przypadek w zadaniach. Tak, ks i koz przeksiegowujemy za pomocą PK, ale to zawsze jest podane w tesci zadania. Wiek: 52 Dołączył: 01 Sty 1970Posty: Wysłany: Wto 16 Sty, 2018 11:26 Czyli jak się pojawią koszty działalności podstawowej i jakaś jednostka usługowa to KDP się zalicza do KUP. Wielkie dzęki za pomoc teraz już wszystko rozumiem :) Gość Wysłany: Wto 16 Sty, 2018 13:25 Polecam się ;) Wiek: 52 Dołączył: 01 Sty 1970Posty: Wysłany: Wto 16 Sty, 2018 13:50 Oczywiście rozumiem że jeżeli jednostka usługowa ma wariant porównawczy to już normalnie zaliczamy zespół 4 do KUP a przy kalkulacyjnm koszty działalności i resztę 5 też? Czy może tutaj też istnieją jakieś wyjątki? Gość Wysłany: Wto 16 Sty, 2018 16:20 Tak, jak usługi i porównawczy, to tylko 4, a jak kalkulacyjny, to wtedy 5. Nie możesz jednak utożsamiać konta "Koszty działalności usługowej", którego obroty zazwyczaj przeksięgowuje się na konto "Koszt sprzedanych usług" (jest ono odpowiednikiem KSWG w przedsiębiorstwie produkcyjnym) z kontem występującym w produkcji "Koszty działalności podstawowej", na którym gromadzi się techniczny koszt wytworzenia wyrobów gotowych, a tym samym konto to nie jest wynikowe i nie stanowi dla nas tylko mówi o wartości produkcji (zakończonej lub w toku). Btw, kiedy masz egzamin? Wiek: 52 Dołączył: 01 Sty 1970Posty: Wysłany: Wto 16 Sty, 2018 17:20 W Piątek tylko nie wiedziałem kiedy się te konta bierze bo nikt nam tego nie tłumaczył. Więc musi być podane konto koszty działalności podstawowej usług lub koszty działalności usługowej żeby zaliczyć do KUP a jak mamy koszty działalności podstawowej to do KUP nie zaliczamy w żadnym z wariantów także w firmie usługowej. Ciekawa Imię: Ciekawa Typ szkoły: fajny Profil szkoły: ciekawy Dołączył: dawnoPosty: 99Skąd: daleko Wyświetl posty z ostatnich: Nie możesz pisać nowych tematówNie możesz odpowiadać w tematachNie możesz zmieniać swoich postówNie możesz usuwać swoich postówNie możesz głosować w ankietachNie możesz załączać plików na tym forumNie możesz ściągać załączników na tym forum Dodaj temat do UlubionychWersja do druku Rachunek zysków i strat (rachunek wyników) jest dokumentacją działań firmy w pewnym okresie. Jest on sprawozdaniem o dokonaniach przedsiębiorstwa. Innymi słowy: Rachunek zysków i strat ukazuje, w jaki sposób tworzy się wynik finansowy przedsiębiorstwa. Rachunek zysków i strat pozwala na badanie przychodów, kosztów i wyniku netto School Warsaw School of Economics Course Title RF 99 Pages 7 This preview shows page 1 - 3 out of 7 pages. WYNIK FINANSOWY W WARIANTACH KALKULACYJNYM, RODZAJOWYM I MIESZANYMewidencja kosztów w układziekalkulacyjnym -> kalkulacyjny rachunek zysków i stratewidencja kosztów w układzierodzajowym -> porównawczy rachunek zysków i strat1)wariant kalkulacyjny (kalkulacyjny rachunek zysków i strat):koszty produkcji produktu A (bezpośrednia produkcja)koszty produkcji produktu B (bezpośrednia produkcja)koszty wydziałowe (pośrednia produkcja)koszty ogólnego zarządukoszty sprzedażyrozliczenie kosztów wydziałowych na asortymenty: koszty wydziałowe Ct -> koszty produkcji Dtwyroby przyjęto do magazynu: koszty produkcji Ct -> wg, pnz Dtsprzedaż środka trwałego w cenie sprzedaży 300 o wartości początkowej 600 i zakumulowanej amortyzacji 200: przychód 300 Ct, należność od odbiorców 300 Dt, środki trwałe 600 Ct, zakumulowana amortyzacja 200 Dt, koszty pozostałej działalności 400 Dtpodatek dochodowy: przychody – koszty uzyskania przychodu (koszty produkcji i koszty zarządu)JKWG: rozliczamy według kosztów produkcji i kosztów wydziałowych, koszty wydziałowe muszą byćrozliczone według stawek odpowiednich produktówRachunek zysków i strat wariancie kalkulacyjnym:PRZY SPRZEDAŻY W WARIANCIE KALKULACYJNYM KSIĘGUJEMY FAKTURĘ, PRZYCHÓD, ODPŁYW TOWARU/WG Z MAGAZYNU I PONIESIONE KOSZTY !!! W WARIANCIE PORÓWNAWCZYM KSIĘGUJEMY TYLKO FAKTURĘ I PRZYCHÓD, PONIEWAŻ PÓŹNIEJ KSIĘGUJEMY ZMIANĘ STANU PRODUKTÓW !!Obroty wewnętrzne w wariancie kalkulacyjnym księgujemy normalnie Wg Ct / Towary rodzajowy (porównawczy rachunek zysków i strat):koszty według rodzaju:amortyzacjawynagrodzeniazużycie materiałów i energiiusługi obcepodatki i opłatyubezpieczenia społeczne i inne świadczeniapozostałe koszty rodzajoweKWR –ZSP=KUPKażdą operację, która posiada dowód źródłowy, księgujemy NAJPIERWna kosztach według rodzaju,następnie rozliczenie kosztówi następnie jeżeli DOTYCZY BIEŻĄCEGO OKRESUto księgujemy ją na koncie KOSZT WŁASNY SPRZEDAŻY, a jeżeli nie dotyczy bieżącego okresu to odpowiednio na RMC, RMB lub to co pozostało w magazynie, z konta KOSZT WŁASNY SPRZEDAŻY Ct księgujemy pozostałe wyroby gotowe i produkcję niezakończoną. Następnie dopisujemy pozostałą wartość (nazywa się ona KUP) na Koszt Własny Sprzedaży tak aby Dt=Ct i przenosimy ją na konto RozliczeniekosztówUpload your study docs or become aCourse Hero member to access this documentUpload your study docs or become aCourse Hero member to access this documentEnd of preview. Want to read all 7 pages?Upload your study docs or become aCourse Hero member to access this documentProfessorMałgorzata Giedroyc 8. Zdefiniuj, sporządź i wydrukuj rachunek zysków i strat w wariancie kalkulacyjnym za maj 2022 r. 9. Sporządź w arkuszu egzaminacyjnym analizę i ocenę rentowności netto aktywów w latach 2020-2021. Wykonaj zadanie na stanowisku egzaminacyjnym wyposażonym w komputer podłączony do drukarki Nie będziemy się w to dziś wgłębiać. Jako przykład weźmiemy rachunek zysków i strat w wariancie porównawczym i krótko omówimy jak on powstaje oraz co można z niego wywnioskować. Ogólną zasadą jest to, że przedstawiamy przychody z danego rodzaju działalności i odpowiednio odejmujemy od nich koszty tego samego typu. Zespół 4 - Koszty według rodzajów i ich rozliczenie. Zespół 5 - Koszty według typów działalności i ich rozliczenie. Zespół 6 - Produkty i rozliczenia międzyokresowe. Zespół 7 - Przychody i koszty związane z ich osiągnięciem. Zespół 8 - Kapitały (fundusze) własne, fundusze specjalne i wynik finansowy. Zgłoś propozycję . 14 318 398 237 318 294 405 470

koszty handlowe w wariancie kalkulacyjnym